Το κυρτό νότιο άκρο του Σταδίου κατά τη διάρκεια των ανασκαφών του 1975, με το λίθινο αγωγό νερού που οριοθετεί το στίβο, και την γραμμή εκκίνησης μπροστά του. Στο κέντρο αριστερά τμήμα του πήλινου σωλήνα που μετέφερε νερό στις λεκάνες δεξιά, μέσω της οπής που υπάρχει στην πίσω κατακόρυφη πλάκα.
Σχέδιο των λεκανών σε λειτουργία και χρήση.
Ο στίβος ήταν οριοθετημένος από ένα λίθινο αύλακα νερού που τον περιέβαλε και είχε πολλές ομοιότητες με τέτοιους άλλων αρχαίων σταδίων της ίδιας εποχής. Το νερό έφτανε στον αύλακα με πήλινους σωλήνες από μια πηγή που ακόμα διατηρείται στην ανατολικότερη πλευρά της κοιλάδας. Περνούσε από μια οπή στην πλάτη της μεσαίας από τρεις κατακόρυφες λίθινες πλάκες που σχημάτιζαν ένα Π γύρω από μια σταθερή λεκάνη στο νοτιότερο άκρο του στίβου. Από αυτή τη λεκάνη το νερό υπερχείλιζε σε μια άλλη εφαπτόμενή της και από εκεί έτρεχε δεξιά και αριστερά στον αύλακα που σχημάτιζε το ημικυκλικό άκρο του στίβου.

Στη συνέχεια το νερό διανεμόταν σε λεκάνες στα δύο άκρα της βαλβίδας και από εκεί συνέχιζε να ρέει κατά μήκος των πλευρών του στίβου, στις οποίες υπήρχαν άλλες λεκάνες ανά τριάντα μέτρα περίπου. Για να λειτουργεί το σύστημα κανονικά, υπήρχε μια κατηφορική κλίση κατά μήκος του αύλακα, και συνακόλουθα και του ίδιου του στίβου, περίπου 1,36%. Ως εκ τούτου, η επιφάνεια του στίβου στο βόρειο άκρο του ήταν κατά 2.40 μ. χαμηλότερα από το νότιο άκρο. Αυτό σημαίνει ότι στους αγώνες μεγάλων αποστάσεων οι μισές διαδρομές γίνονταν σε κατηφόρα και οι άλλες μισές σε ανηφόρα. Αλλά αυτό ίσχυε το ίδιο για όλους τους αγωνιζόμενους δρομείς.

Η σκοπιμότητα των λεκανών δεν είναι γνωστή πάντως δεν αποκλείεται να χρησίμευαν τόσο για την παροχή πόσιμου νερού, όσο και για το κατάβρεγμα του στίβου, προκειμένου να κατακάθεται η σκόνη.

Λεκάνη στο δυτικό άκρο της γραμμής εκκίνησης με συνεχόμενο τον αύλακα νερού που διατρέχει προς βορράν τη δυτική πλευρά του στίβου, παράλληλα προς τη διπλή σειρά λίθινων εδωλίων.