Άποψη του αποδυτηρίου με την είσοδο της θολωτής διόδου στα δεξιά. (Η καμπυλόγραμμη τάφρος σε πρώτο πλάνο διακόπηκε κατά τη ρωμαϊκή περίοδο από τη διέλευση ενός αγωγού νερού, όταν το στάδιο είχε πάψει πια να χρησιμοποιείται για τους Αγώνες).

Στο απομεμακρυσμένο (δυτικό) άκρο της στοάς υπάρχουν τα υπολείμματα ενός απλού ορθογώνιου οικοδομήματος με μια τρίπλευρη εσωτερική κιονοστοιχία. Τα στοιχεία της από βορρά εισόδου του δεν σώζονται, αλλά χάρις στις σφραγίδες των κεραμιδιών της οροφής, γνωρίζουμε ότι ο αρχιτέκτονας ονομαζόταν Σωσικλής και ήταν δημόσιος υπάλληλος από το Άργος.

Σχεδιαστική αναπαράσταση του αποδυτηρίου με την ελεγχόμενη πρόσβαση προς τη στοά.
Λήψη του αποδυτηρίου από νοτιοανατολικά, πάνω από τη στοά, με το Ναό του Νεμείου Διός στο βάθος, στο μέσον αριστερά.

Η θέση αυτού του κτιρίου, με το να εμποδίζει την είσοδο στη στοά οποιουδήποτε άλλου προερχόταν από το Ναό του Διός στην κοιλάδα, δείχνει ότι αυτό – όπως και η στοά – προορίζονταν αποκλειστικά για τους αθλητές και του Κριτές, όπως και στην περίπτωση της Ολυμπίας.

Μολονότι με σημερινούς όρους σήμερα του αποδίδεται το όνομα «βεστιάριο» (χώρου ιματιοθήκης), το αρχαίο ελληνικό όνομά του ήταν πιο εύστοχο: αποδυτήριο, δηλαδή κτίριο απόθεσης ενδυμάτων, όπως είναι αναμενόμενο για τον χώρο όπου οι αθλητές έβγαζαν τα ρούχα τους φορούσαν για «στολή» τους τη γύμνια. Και εφόσον ήταν επίσης ο χώρος στον οποίο άλειφαν το σώμα τους με λάδι και προετοιμάζονταν για τον αγώνα, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς πόσο η διέλευσή τους μέσω της στοάς βοηθούσε στο να αυτοσυγκεντρωθούν εν όψει της αθλητικής τους δοκιμασίας.

Σχεδιαστική αναπαράσταση αθλητή ο οποίος εγκατέλειψε το αποδυτήριο και κατευθύνεται μέσω της στοάς προς το στίβο του σταδίου.